هفته کتابخوانی و نامهربانی ها با یار مهربان

هادی علیزاده

بدون شک هر زمان که صحبت از کتاب و کتابخوانی می شود، یاد شعر یار مهربان می اُفتیم و دوست با سود و بی زبانی که پندهای فراوانی به ما می داد، در ذهنمان تداعی می شود.

اما این روزها این یار مهربان که زمانی داشتن و خواندن آن، نشانی از بالا بودن سطح دانش و تفکر ما بود، به طرز عجیبی به ورطه بی اعتنایی سپرده شده، گویی که از ابتدا اصلأ یار مهربانی در کار نبوده‌ است.

با ظهور و بروز فناوری های جدید، مردم سرشان به اینترنت و فضای مجازی گرم شد و با فضای وب و اپلیکیشن ها سرگرم شدند. همگان سعی کردند تا با بهره‌وری از اینگونه فناوری های نوین، سطح اطلاعات خود را ارتقا بخشند.

اما واقعیت امر، این است که تعداد جستجوهای روزانه یک شخص هرگز نمی‌تواند میزان اطلاعات و سطح دانش او را مشخص کند و تعداد توییت های یک فرد نیز نشان از بالا بودن دانش آن شخص نیست، چه بسیار توییت بازهای قهاری که روزانه ده ها توییت می زدند، ولی حتی نتوانستند موقعیت اجتماعی و شخصیتی خود را با توییتر حفظ کنند.

در عین حال بسیاری از این شبکه های اجتماعی، نرم افزارها و حتی وبسایت ها، به سبک و سیاقِ فان و سرگرمی طراحی شده اند و نه تنها چیزی بر معلومات انسان نمی افزایند، بلکه ساعت ها از وقت گرانبهای ما را هدر می دهند.

مضاف بر این، تمام کتاب ها و بسیاری از معلومات و اطلاعات و علوم بشری هنوز در فضای وب منتشر نشده است و حتی اگر با گذشت سال ها، انسان بتواند هر آنچه را که در فضای مکتوب است در فضای مجازی نیز منتشر کند، باز این روزنامه ها، جراید و کتاب ها هستند که تاریخ به آنها استناد خواهد کرد و فضای مجازی هرگز مکان خوبی برای استناد تاریخ و تاریخ نگاران نخواهد بود.

چه آنکه بسیاری از وب نگاران، مطلبی را در فضای مجازی منتشر کرده و بعد از گذشت چند ساعت و یا حتی چند لحظه، مطلب خود را پاک می کنند یا می نویسند که مطلب مذکور بنا بر شنیده ها بوده و نویسنده هیچ مسئولیتی در قبال آن ندارد!!!

همچنین، مطلبی را که صبح در فضای وب منتشرشده عصر همان روز تغییر می دهند و به گونه ای دیگر می نویسند، اما آنچه که در روزنامه ها و کتاب ها نوشته می شود، قابل پاک کردن و تغییر نیست و هر آنچه که قابل پاک کردن و یا تغییر نباشد، محکم و متقن بوده و تاریخ بدان استناد خواهد کرد و لا غیر.

سخن آخر اینکه بهتر است در این هفته کتاب و کتابخوانی، قدری بیشتر در شعر مرحوم عباس یمینی شریف تأمل کنیم و نامهربانی با این یار مهربان را کنار بگذاریم و با این دوست هنرمند، دوستی جدیدی را پایه ریزی کنیم.